- Op de bekende Europese aandelenmarkten blijven handelaren/beleggers vertrouwen op Mario D. te F. Wat er ook gebeurt, hij gaat de eurozone redden. Er is dus blijkbaar geen reden om ook maar ergens aan te twijfelen. Plusjes en minnetjes wisselen elkaar af en per saldo bewegen de indices rondom de slotstanden van gisteren. 

- Om aan te geven hoever de beursrealiteit van de financieel economische realiteit is afgeweken hoeven we alleen maar te kijken naar de koersontwikkelingen sinds begin 2010 toen de euro-crisis zo'n beetje begon. Een aantal indices staat nu 'gewoon' op dezelfde stand als ruim 2 jaar geleden toen die crisis nog moest beginnen. Oftewel: in de ogen van handelaren/beleggers heeft deze crisis blijkbaar geen invloed op de economische realiteit. Misschien iets om toch even bij stil te staan. 

- Als we wel naar die economische realiteit kijken, zien we maar een ding. Problemen, meer problemen en nog meer problemen. Gisteren weer cijfers over de Europese detailhandelsverkopen en over het consumentenvertrouwen die nul perspectief op welk herstel dan ook boden. 

- Een beetje 'deskundige' heeft het nu over grootschalige ECB-aankopen van Spaanse en Italiaanse staatsleningen om een aantal problemen op te lossen. Wat daar mee opgelost wordt, blijft volkomen onduidelijk, want er is natuurlijk geen enkele beleggers in de hele wereld die dan meer vertrouwen in die Spaanse of Italiaanse economie gaat krijgen. Wat er dan wel gebeurt, is dat de ECB de tekorten van die landen gaat financieren. Als u dan denkt aan het begrip 'pyramidespel', dan ziet u het helemaal goed. Madoff imiteren om een probleem op te lossen. Deskundigen, bedankt.