- U weet ondertussen hoe
het op de bekende Europese aandelenmarkten is gaan werken: geen dramatisch
slecht nieuws, dus kunnen de koersen omhoog. Veel plusjes met omzetten die maar
weinig voorstellen. Dat de richting van de beweging omlaag is en de herstelperspectieven
per dag somberder worden, lijkt allemaal niets uit te maken.
- Het is nog steeds niet verboden om verder dan een dag terug te kijken. Als u dat doet, is meer dan volkomen duidelijk dat de problemen in de eurozone per dag toenemen. En dan maakt het echt helemaal niet uit waar u naar kijkt. Of het nu Griekenland is of Spanje of de banken of de eurozone of Nederland, in vergelijking met een tijdje terug gaat het slechter. Het is een vicieuze cirkel, want steeds meer mensen en bedrijven krijgen dat in de gaten en gaan daar naar handelen. Met onprettige consequenties, waardoor de financieel-economische problemen groter worden etc. etc.
- Wat het nog triester maakt is dat de verantwoordelijke autoriteiten in de verschillende landen en organisaties er maar niet in slagen om het ook maar ergens over eens te worden. Het is een werkelijke kakafonie van plannetjes, opzetjes, uitspraken, ruzietjes en meningsverschillen. Rode draad in alles wat er gebeurd, was, is en blijft: schuiven we de problemen vooruit of gaan we de realiteit accepteren en vervelende en pijnlijke beslissingen nemen. Hervormen, herstructureren en verliezen nemen tegenover meer lenen, meer uitgeven en hopen dat het goed komt. U mag het zeggen…
- Nog erger is dat men niet verder komt dan telkens maar naar de belastingbetalers te kijken als er geld op tafel moet komen. Nu is dat in sommige gevallen wel terecht, maar als er bedrijven gered moeten worden, gaat die vlieger natuurlijk totaal niet op. Bedrijven hebben eigenaren (aandeelhouders en obligatie-bezitters) en er is geen enkele reden te bedenken waarom die niet zelf de redding van hun bedrijf moeten betalen. Het is een ongekend schandaal dat met name die obligatie-bezitters al jarenlang de dans ontspringen als er weer geld in bijvoorbeeld een bank gestoken moet worden.
- Het is nog steeds niet verboden om verder dan een dag terug te kijken. Als u dat doet, is meer dan volkomen duidelijk dat de problemen in de eurozone per dag toenemen. En dan maakt het echt helemaal niet uit waar u naar kijkt. Of het nu Griekenland is of Spanje of de banken of de eurozone of Nederland, in vergelijking met een tijdje terug gaat het slechter. Het is een vicieuze cirkel, want steeds meer mensen en bedrijven krijgen dat in de gaten en gaan daar naar handelen. Met onprettige consequenties, waardoor de financieel-economische problemen groter worden etc. etc.
- Wat het nog triester maakt is dat de verantwoordelijke autoriteiten in de verschillende landen en organisaties er maar niet in slagen om het ook maar ergens over eens te worden. Het is een werkelijke kakafonie van plannetjes, opzetjes, uitspraken, ruzietjes en meningsverschillen. Rode draad in alles wat er gebeurd, was, is en blijft: schuiven we de problemen vooruit of gaan we de realiteit accepteren en vervelende en pijnlijke beslissingen nemen. Hervormen, herstructureren en verliezen nemen tegenover meer lenen, meer uitgeven en hopen dat het goed komt. U mag het zeggen…
- Nog erger is dat men niet verder komt dan telkens maar naar de belastingbetalers te kijken als er geld op tafel moet komen. Nu is dat in sommige gevallen wel terecht, maar als er bedrijven gered moeten worden, gaat die vlieger natuurlijk totaal niet op. Bedrijven hebben eigenaren (aandeelhouders en obligatie-bezitters) en er is geen enkele reden te bedenken waarom die niet zelf de redding van hun bedrijf moeten betalen. Het is een ongekend schandaal dat met name die obligatie-bezitters al jarenlang de dans ontspringen als er weer geld in bijvoorbeeld een bank gestoken moet worden.