-Het is vanmorgen bijzonder rustig op de bekende Europese aandelenmarkten. Nieuws om iets mee te doen is er voldoende, maar de bereidheid om dat ook te doen is nagenoeg volledig afwezig. Omzetten en koersbewegingen stellen dus helemaal niet voor met als resultaat dat de indices wat bewegen rondom de slotstanden van afgelopen vrijdag.

-Berichten waar echt wel op gereageerd kan worden hebben in veel gevallen te maken met de Europese schuldencrisis. En de inhoud ervan is allemaal tamelijk slecht. Zo heeft in Duitsland de partij van bondskanselier Angela Merkel dit weekend een dikke nederlaag geleden in een deelstaatverkiezing. Die gaat de houding van mevrouw Merkel ten aanzien van die schuldencrisis zeker niet positief beïnvloeden. Om het eens voorzichtig te formuleren.

-De ECB deed dit weekend ook weer een duit in de krat met volstrekt ongeloofwaardige plannen. Er wordt een volgende faciliteit gecreëerd waar banken die in problemen komen, gebruik van kunnen gaan maken. En de ECB blijft maar denken dat de financiële markten geen verschil kunnen maken tussen liquiditeit en solvabiliteit. Misschien kan er in Frankfurt eens wat meer tijd besteed worden aan het concept 'geloofwaardigheid' en alles wat daar bij komt kijken en uit kan volgen.

-Er is ook goed nieuws te melden. Dat wil zeggen, goed nieuws voor belastingbetalers. In Ierland is het kwartje gevallen en gaat de regering proberen de obligatiebezitters van de banken die in problemen zijn gekomen, te dwingen een bijdrage te leveren aan de redding van die banken. Dat de verantwoordelijke autoriteiten in euroland hier slecht van gaan slapen is een heel ander verhaal.

-Voor de rest kwam Philips met het bericht dat 'not all is well in TV-land'. Margedruk, en niet een klein beetje. Niet iedereen koopt ieder halfjaar meer een nieuwe nog grotere flatscreen. Op allerlei plaatsen in de wereld krijgen steeds meer consumenten het moeilijker. U hoeft waarschijnlijk niet lang te wachten op volgende vergelijkbare berichten. Als belegger is het verstandig niet alleen naar de productiekant van de economie te kijken, maar snel veel meer oog te krijgen voor de consumentenkant ervan. Die bepaalt op de lange termijn wat er gaat gebeuren.