- 'Why worry, be happy', dat lijkt vanmorgen het motto te zijn op de bekende Europese aandelenmarkten. Veel wat hogere koersen dus, met omzetten die overigens niet zoveel voorstellen. Voor de zoveelste keer zijn handelaren/beleggers bereid de inhoud van de beschikbaar gekomen berichten meer dan volledig te negeren.

- Nog opmerkelijker is de werkelijk gigantische kloof die is ontstaan tussen obligatie- en aandelenland. In obligatieland is men heel erg nerveus en houdt men serieus rekening met allerlei onprettige scenario's en in aandelenland ziet men maximaal wat wolkjes aan de horizon. Er wordt in ieder geval op geen enkele manier rekening gehouden met mogelijke zware financieel-economische tegenvallers en de consequenties daarvan voor de resultaten van de bedrijven. De bekende indices hebben ondertussen wel wat terrein prijsgegeven, maar in de huidige niveaus zit maar erg weinig mogelijk slecht nieuws verdisconteerd.

- Gisteren in de VS een paar kleine meevallertjes. Hoe de Amerikanen het doen, begint een steeds groter raadsel te worden, maar de detailhandelsverkopen zijn gewoon weer wat gestegen. Bedenk namelijk dat het aantal banen nauwelijks stijgt en dat de lonen minder stijgen dan de inflatie. En dan hebben we het niet eens over de tamelijk desastreuze ontwikkelingen op de huizenmarkten.

- Nog een keer het grote lange termijn verhaal van de VS. De afgelopen 10 jaar zijn daar geen banen bijgekomen, terwijl de bevolking met 30 mln mensen is toegenomen. Niet alleen zijn er opgeteld geen banen bijgekomen, de koopkracht is het afgelopen decennium ook maar nauwelijks gestegen. Door heel veel geld te lenen en ook uit te geven, zijn de bestedingen alsmaar verder gestegen, maar u begrijpt dat welvaartsgroei die gebaseerd is op schuldengroei op z'n minst kwetsbaar is. Het lijkt in de VS misschien beter te gaan, maar de realiteit is een heel andere.