-De stemming op de bekende Europese aandelenmarkten is ook vanmorgen aan de afwachtende kant. Omzetten en koersbewegingen stellen maar weinig voor. Alle ontwikkelingen in/op/rondom de eurotop blijven uiteraard de, met grote afstand, belangrijkste factor.

- Wat daar tot nu toe over bekend is geworden, geeft weinig redenen voor optimisme. Het is simpelweg allemaal te gecompliceerd en de belangentegenstellingen zijn te groot om het ergens over eens te worden. En dus worden er alsmaar creatievere dingetjes bedacht om toch maar vol te houden dat er vooruitgang wordt geboekt.
Helaas is dat echt niet zo. Sterker, de problemen worden nog steeds per dag groter.

- De belangrijkste reden daarvoor is dat er echt helemaal niets gebeurt aan het aanpakken van de kern van alle problemen, te weten: de verdiencapaciteit van de verschillende Europese economieën. De schuldencrisis is immers een rechtstreeks gevolg van het ontbreken van vertrouwen van beleggers in het verhaal dat die landen aan al hun verplichtingen kunnen blijven voldoen. Het is heel simpel: hoe beter het met een economie gaat, hoe makkelijker er aan de verplichtingen voldaan kan worden. Maar het enige waar al die tijd over gesproken wordt, is Europese steun, meer steun van andere en nog meer steun in weer andere vormen. In geen enkele hoofdstad worden plannen gepresenteerd met als doel de verdiencapaciteit van die economie te verbeteren.

- Zo komt ook de ECB in beeld als de partij die er voor moet zorgen dat er tijd gewonnen kan worden. Hoe, wat, waar en hoeveel doet niet ter zake, als de financiële markten maar rustig blijven. Want het is altijd de oplopende druk vanuit die financiële markten die politici dwingt om maatregelen te nemen. Tot nu toe is die druk dus niet hoog genoeg opgevoerd, want (zie boven) van fundamentele oplossingen is nog geen enkele sprake.