- Ook vanmorgen is de stemming op de bekende Europese aandelenmarkten wel vriendelijk. Veel wat hogere koersen met omzetten die niet opvallend zijn. Handelaren/beleggers blijven blijkbaar vertrouwen op het probleem-oplossend vermogen van de monetaire autoriteiten.

- Afgelopen vrijdag werden de laatste data over de Amerikaanse arbeidsmarkt bekend gemaakt. Die gaven een tegenstrijdig beeld. Als gekeken werd naar de uitkomsten van de enquête onder het bedrijfsleven was de uitkomst erg veel positiever dan als gekeken werd naar de uitkomsten van de enquête onder de huishoudens. Waar de bedrijven lieten weten meer dan 150.000 banen gecreëerd te hebben, bleek uit de huishoudens-enquete dat er nu bijna 200.000 mensen minder een baan hebben en dat de beroepsbevolking zelfs aan het dalen is. En dat terwijl de Amerikaanse bevolking echt groeit. Om maar eens wat te noemen..

- In de eurozone blijven de Zuid-Europese landen voor nieuws zorgen. De strekking van die berichten is absoluut niet goed, maar handelaren/beleggers kijken even heel ergens anders naar en willen tegen iedere prijs blijven geloven dat Mario D. overal voor kan zorgen. In Italië mompelde president Monti iets over druk op het Europese verhaal. De realiteit is natuurlijk dat Monti er in Italië voor moet zorgen dat buitenlandse investeerders weer meer vertrouwen in die Italiaanse economie krijgen. De ECB heeft daar niets mee te maken. En in Griekenland hebben de autoriteiten ervoor gezorgd dat het in ieder geval nog een paar weken gaat duren voordat de Griekse realiteit voor iedereen duidelijk wordt.

- Allemaal leuk en aardig, maar het grote verhaal van de Europese beurzen was, is en blijft voorlopig dat de koersen nu staan op niveaus van voordat er ook maar sprake was van een Europese schuldencrisis. Duidelijker kunnen we niet maken dat er geen enkel verband meer bestaat tussen de beursrealiteit en de economische realiteit. Wat denkt u? Kan dat negeren van die schuldencrisis blijven duren of gaat het consequenties krijgen?